رفرم و انقلاب

از دیکتاتوری به سوی انقلاب
اثری از الفارو سیکوه ئیروز

انقلاب می گوید:
«من بودم، هستم و خواهم بود!»
لوکزمبورگ ـ لیبکنشت
رفرم و انقلاب

پروفسور دکتر هانس هاینتس هولتس
برگردان یدالله سلطان پور
http://www.hadgarie.blogspot.com
ایدئولوژی رفرمیسم به انجام تغییرات در چارچوب سیستم موجود قناعت می کند و به این توهم دل می بندد که بدین طریق می توان معایب و نواقص موجود را از بین برد، معایب و نواقصی که ذاتی سیستم به مثابه کل و به عنوان سیستم اند.
ایدئولوژی رفرمیسم بدین طریق به حفظ سیستم کمک می کند.
نه رفرم ها، بلکه ایدئولوژی رفرمیسم است که به تحکیم و تثبیت اوضاع منجر می شود.
زیرا ایدئولوژی رفرمیسم اراده انقلابی توده ها را فلج می کند و چه بسا ـ حتی ـ به توجیه سرکوب حرکات انقلابی می پردازد.

• تعییرات هر سیستم پس از تدارک طولانی صورت می گیرند.
• بلافاصله بعد از تحول انقلابی، نوبت به برداشتن گام های اصلاحی (رفرم) کوچک بیشماری می رسد، تا سیستم با شرایط حیاتی دمساز شود.
• این گام ها اولین نشانه گذار هستند، بشرط اینکه آنها بمثابه محرکه ای برای تغییرات بعدی تلقی شوند و بکار گرفته شوند.
• این بدان معنی نیست که رفرم ها زاید اند و یا حتی بدلیل اینکه به تثبیت موقتی جامعه منجر می شوند، نامطلوب اند.
• چنین نتیجه گیری چپروانه افراطی غلط، دیالک تیک کمیت و کیفیت را فراموش می کند.
• کیفیت جدید، یعنی فرم سازمانی ـ سیاسی مناسبات تولیدی در اثر «انفجاری گوشخراش» در قلب جامعه کهنه پدید نمی آید.
• تغییرات کوچک بیشماری در وحدت و یکپارچگی سیستماتیک جامعه کهنه شکاف می اندازند و سوراخ سوراخش می کنند.
• به عبارت دیگر، کمیتی (مجموعه ای) از ضربات، در نقطه ای به جهش کیفی نوین منجر می شوند.
• وساطت و انقطاع (پیوست و گسست) دو طرف روند واحدی اند.
• جهش و یا انقطاع (گسست) ـ اما ـ «به طور خود به خودی» صورت نمی گیرد.
• جهش و یا گسست به سوبژکت های عمل کننده نیاز دارد.
• سوبژکت هائی که خواهان جهش و گسست اند، آن را به پیش می رانند و تحقق می بخشند.
• ایدئولوژی رفرمیسم به انجام تغییرات در چارچوب سیستم موجود قناعت می کند و به این توهم دل می بندد که بدین طریق می توان معایب و نواقص موجود را از بین برد، معایب و نواقصی که ذاتی سیستم به مثابه کل و به عنوان سیستم اند.
• ایدئولوژی رفرمیسم بدین طریق به حفظ سیستم کمک می کند.
• نه رفرم ها، بلکه ایدئولوژی رفرمیسم است که به تحکیم و تثبیت اوضاع منجر می شود.
• زیرا ایدئولوژی رفرمیسم اراده انقلابی توده ها را فلج می کند و چه بسا ـ حتی ـ به توجیه سرکوب حرکات انقلابی می پردازد.
• تاریخ ـ اما ـ بنا بر قوانین خاص خویش به پیش می رود:
• بشریت تن به اضمحلال و زوال نمی دهد و لذا لکوموتیو توسعه و تکامل را تا سرنگونی مناسبات موجود، به پیش می راند.
• تدارک زمینه سرنگونی مناسبات موجود، اگرچه در روند اجتماعی درازمدتی صورت می گیرد، اما اقدام سیاسی تعیین کننده لازم برای گذار به آغازگاه مرحله نو، در فرم تعویض قدرت صورت می گیرد، در فرم حذف انقلابی طبقه ای از حاکمیت.
• فریب کهنه شدن واژه «انقلاب» را نباید خورد که امروزه ورد زبان ها ست.
• مبلغان این یاوه، خود مفهوم «انقلاب» را از نو تعریف کرده اند و به بهانه های گوناگون بکار می برند:
• آنها خود، وقتی که دامن زنان وجبی از زانو بالاتر می رود و یا پائین تر می لغزد، از انقلاب در مد دم می زنند.
• آنها هر فراورده جدیدی را بمثابه یک «انقلاب» وارد بازار می سازند.
• هر تجدید چاپ ایدئولوژی های کپک زده را بمثابه «انقلابی در جهانتصویر» جا می زنند.
• انقلابات واقعی اما بندرت صورت می گیرند و وقتی صورت می گیرند، کل جامعه را در کلیه فرم های نمودین آن زیر و رو می کنند.
• در چنین انقلاباتی است که فرماسیون اجتماعی کهنه در هم می شکند و الگوی اصلی فرماسیون اجتماعی جدیدی به شکل طرح اولیه پا به عرصه می نهد.
• سرنگونی فرماسیون اجتماعی کهنه، در روندی طولانی تدارک دیده می شود، روندی که در طی آن، فرماسیون اجتماعی موجود ترک برمی دارد و تخریب می شود.
• در طرح اولیه نظام نو نیز تغییراتی داده می شود، تا عمارتی استوار قوام یابد.
• تحولات انقلابی حوادث یکباره نیستند، تا پدیده کاملا نو ـ بطور ناگهانی ـ از آغوش آنها سر برکشد.
• تحولات انقلابی در دوره ای سرشار از مبارزات قوام می یابند، مبارزاتی که پیشرفت ها و پسرفت ها، پیروزی ها و شکست ها جای یکدیگر را می گیرند.
• در این میان ـ اما ـ مقاطعی وجود دارند، که پایان تحولات تدریجی به جهشی عیان می گردد و نشان داده می شود، که تعویض فرماسیون تحقق یافته است.
• از چنین حوادثی نشانه یک دوران نمودار می گردد.

در چنین حوادثی است که روند انقلابی به انقلاب منتهی می شود و نشانه ای است از آنچه که تعیین کننده دوران است.

پایان